Başlangıç

Su altında...

Ben yüksekten korkarım, atlayamam...

Şakaaaaaaa!!!!

Deniz kenarında doğmuş ve büyümüş biri olarak balıkçılık kariyerime evlendikten sonra, yani 2006 yazında, başladığımı söylemek, en çok utandığım özelliğimdir belki de. Kayınpederimin yazlığında geçirdiğim ilk günlerde başladım bu kariyere. Kayınpederimin zıpkınla avlanmaya gittiğini öğrendiğimde ilk tepkim, “ben de geliyorum” oldu. Oysa hiç hazırlıklı değildim. Eski bir gözlük ve zıpkın bulduk. Bana uygun palet bulmak ise imkansızdı. Böyle idare ederim dedim kırk dört numara ayaklarıma güvenerek. O ilk yüzüşümüzü asla unutamam. Kollarım bir hafta boyunca ağrımıştı. Tabi ilk deneyimin tecrübesizliğinden zıpkın atmak bir yana, kayınpederimin gösterdiği balıkları bile görememiştim. Sonra ki dalışım için ise bir yıl beklemek zorunda kaldım. Fakat bu defa takviyeli gelmiştim. Gözlük ve paletlerimi getirdim. Zıpkın olarak yine eski küçük zıpkınla idare edecektim. Kayınpederim önde ben arkada günde iki defa denizi dolaşmaya başladık. İlk işim balıkları tanımak ve onları kumda ayırt etmek oldu. Dalış denemelerim tam bir faciaydı diyebilirim. Öncelikle kule inişini beceremiyordum. Gördüğüm pisi ve papağanlara arkadan yanaşmaya çalıştığım için beni fark edip kaçıyorlardı. Sonunda kule inişini ve ilk pisiyi vurmayı başardım. Tabi doğrudan ortaya nişan aldığım için balık neredeyse ikiye bölünüyordu. Ondan sonra nişanımı kafaya doğru almaya başladım. Başlarda nişan almak konusunda da acemilik çekmedim değil. Ancak istekli olduğum için gelişme kolay oldu. Hatta kayınpederim benim ufkumu açtı, ancak zaman geçtikçe ben de onun ufkunu açtım demek yerinde bir tespit olur. Yukarıda ki resimlerim Kuzey Kıbrıs'ta geçirdiğim yıllarımdan kalma resimlerimdir. Görüşmek üzere...